این سبکبالان که تا عرش جنون پر می کشند

آفتاب وصل را چون صبح ؛ در بر می کشند

از دم تیغ شهادت باده جوی وصلتند

نیل اگر گردد بلا ؛ لا جرعه اش سر می کشند

هر مقام عشق را موقوف زخمی ساختند

بی سران در هفت شهر عاشقی سر می کشند

آفتابی دیگرند اینان که روز خصم را

تیره می سازند چون از کوه سر بر می کشند

عرش با فریادهاشان همنوایی می کند

تا که از دل نعره الله اکبر می کشند

آذرخش خشم اینان آتش قهر خداست

بیشه زار بت پرستی را به آذر می کشند

فصل دیگر می گشایند از کتاب کربلا

عشق را با جوهر خون نقش دیگر می کشند

(ساعد باقری)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: